Sinds het einde van de vorige eeuw ondergaat het medisch onderwijs grote veranderingen. Dit geldt niet alleen voor Nederland. Ook buiten onze landsgrenzen woedt de geest van vernieuwing in zowel de initiële opleiding als de medisch-specialistische vervolgopleidingen.1 In Nederland hebben de acht medische faculteiten en academische ziekenhuizen (universitair-medische centra, UMC’s) de aanzet voor de verandering gegeven, maar ook binnen de niet-academische ziekenhuizen zijn veel initiatieven tot vernieuwing genomen.