Inleiding:
Eén van de consequenties van de Bologna-verklaring en de invoering van de bachelor-masterstructuur in het hoger onderwijs is de mogelijkheid tot instroom in de medische master met een aanverwante bacheloropleiding. Door het dreigende artsentekort en de wens van de overheid om in verband hiermee sneller dan met vigerende curricula artsen op te leiden, werd hierop vooruitgelopen. Sinds 2002 wordt bij een aantal opleidingen geneeskunde de mogelijkheid geboden om in een hoger studiejaar in te stromen. Onderzocht werd of en zo ja wanneer de zij-instromers het kennisniveau bereiken van reguliere studenten geneeskunde. Tevens is nagegaan of er verschillen waren tussen zij-instromers met een afgeronde universitaire opleiding en zij-instromers met een afgeronde HBO-opleiding.
Materiaal en methoden:
De proefgroep bestond uit 90 zij-instromers die in de jaren 2002-2004 het brugjaar geneeskunde aan de Rijksuniversiteit Groningen volgden. Om het kennisniveau van de studenten te meten, werd gebruik gemaakt van de longitudinale resultaten op de interfacultaire voortgangstoets, die vier maal per jaar wordt afgenomen. Middels t-toetsen werden verschillen geanalyseerd tussen zij-instromers en reguliere studenten en tussen zij-instromers met een afgeronde universitaire opleiding en zij-instromers met een afgeronde HBO-opleiding.
Resultaten:
Bij studieaanvang presteerden zij-instromers signifi cant lager dan hun ‘jaargenoten’. In de loop van het brugjaar verdwenen de verschillen. Er werden geen verschillen in prestaties gevonden tussen universitair opgeleiden en HBO-opgeleiden.
Discussie:
Zij-instromers startten met een lager kennisniveau, maar scoorden binnen een jaar net zo goed als reguliere studenten. Zij-instroom in de masterfase, na een brugjaar, lijkt ook voor de studie geneeskunde een reële optie. (Terwisscha van Scheltinga GR, Schönrock-Adema J, Kuks JBM, Driel MF van, Cohen-Schotanus J. Zij-instroom geneeskunde: wordt het kennisniveau van de reguliere studenten bereikt? Tijdschrift voor Medisch Onderwijs 2006;25(4):164–169.)
