Samenvatting

Samenwerking in de gezondheidszorg is van groot belang voor de optimale zorg voor de patiënt. Sinds kort is samenwerken dan ook één van de centrale competentiegebieden in het medische basiscurriculum en in de vervolgopleidingen. Er is zowel behoefte aan informatie met betrekking tot inzichten en theorieën over samenwerken als aan voorbeelden van didactische werkvormen om het samenwerken aan te leren. Dit artikel beschrijft zes theorieën en inzichten over processen die bij het samenwerken een rol spelen. Vervolgens passeren aan de hand van een competentiemodel enkele didactische werkvormen, die zich richten op kennis, vaardigheden, kwaliteiten, inspiratie en normen en waarden, de revue.

De conclusie luidt dat samenwerking wel degelijk is aan te leren en dat in het curriculum van de medische basis- en vervolgopleiding hiervoor structurele aandacht moet zijn. De arts van nu is per definitie een ‘teamplayer’. (Gerritsen AGA, Nauta AP. Samenwerken is te leren! Maar hoe? Tijdschrift voor Medisch Onderwijs 2008;27(3):109-119).

Summary

Collaboration is a prerequisite for the optimal delivery of health care. Recently, collaboration was named as one of the key competencies in both undergraduate and postgraduate medical education. There is a need for information on insights, theories and didactic methods relating to collaboration competencies. This article describes six theories and insights that are helpful in understanding the processes involved in collaboration. Several didactic methods for competence- based education in knowledge, skills, personal strengths, inspiration and values are presented.

It is concluded that collaborating can be learned and should be incorporated in the undergraduate and postgraduate medical curricula. Today’s doctors are by definition team players. Gerritsen AGA, Nauta AP. Collaborating can be learnt! But how? Dutch Journal of Medical Education 2008;27(3)109-119.)