Inleiding: Aan de K.U. Leuven besteden laatstejaars studenten geneeskunde twee maanden aan voorbereiding van en deelname aan een 70-tal probleemoplossingsgerichte klinische colleges (POKC’s). Het klinisch redeneren staat daarbij centraal, met het accent op het stellen van differentiële diagnosen. De POKC’s bereiden voor op een examen dat bestaat uit 200 extended-matching (EM) vragen. In dit onderzoek wordt nagegaan of deze POKC’s het klinisch redeneren bevorderen en of in het EM-examen klinische beslissingen te meten zijn. Om een mogelijke toename van diagnostische bekwaamheid te meten, werd gebruik gemaakt van de Vragenlijst Diagnostisch Denken (VDD), een vertaling van de Diagnostic Thinking Inventory (DTI) van Bordage, Grant en Marsden. De onderzoekshypothesen zijn: (1) de VDD-scores zijn na de POKC’s significant hoger dan daarvoor en (2) de correlaties tussen VDD-scores en EM-examenuitslagen zijn significant.

Methode: In het academisch jaar 2003-2004 werden drie reeksen van POKC’s georganiseerd. Zowel in het begin als aan het einde van elke reeks vulden de studenten de VDD in. Deze vragenlijst meet twee aspecten van het diagnostisch denken: de graad van flexibiliteit in het denken en de graad van structurering van de kennis in het geheugen.

Resultaten: De VDD-scores waren na de POKC’s significant hoger dan daarvoor. De Pearson correlaties tussen VDD-scores en EM-examenuitslagen waren laag maar significant, met uitzondering voor Structuur in de nameting (niet significant).

Discussie en conclusie: Twee maanden van intensieve probleemoplossingsgerichte klinische training leidt tot een verbetering in het diagnostisch denken, zoals gemeten met de VDD. De correlatie tussen VDD-scores en examenuitslagen toont aan dat via EM-vragen de bekwaamheid van het klinisch redeneren te meten is. (Beullens J, Damme B van, Struyf E. Ontwikkelen probleemoplossingsgerichte klinische colleges het diagnostisch denken en blijkt dit uit het extended-matching examen? Tijdschrift voor Medisch Onderwijs 2007;26(3):118–127.)