Samenvatting

Inleiding

Een arts wordt geacht niet alleen op medisch-biologisch terrein adequaat te handelen, maar ook aandacht te hebben voor psychosociale en maatschappelijke gevolgen van de aandoening voor de patiënt. Op de laatste twee gebieden ervaren chronisch zieken onvoldoende aandacht van (medische) hulpverleners. In de literatuur wordt al sinds 1966 gewezen op tekorten in de voorbereiding van artsen op dit terrein.

Doel

Als uitgangspunt voor onderwijsverbeteringen wilden wij meer zicht krijgen op de aandacht in het medisch onderwijs voor de gevolgen van chronische ziekten op psychosociaal en maatschappelijk terrein en de rol van de arts hierbij en ook de verdeling van deze aandacht over kennis, vaardigheden en attitudes.

Methode

Uit studiegidsen is informatie verzameld over het onderwijs met betrekking tot chronische ziekten. De informatie is ter controle voorgelegd aan de onderwijsinstituten en geordend waarbij onderscheid is gemaakt tussen ziekteoverstijgend en ziektegebonden onderwijs. Ook is van het predoctorale onderwijs gekeken of het gericht is op kennis, vaardigheden of attituden. Vervolgens is een indeling gemaakt naar inhoudelijke categorieën.

Resultaten

Het algemene beeld dat naar voren komt, is dat van curricula waarvan het onderwijs sterk biomedisch en kennisgeoriënteerd is. Psychosociale en maatschappelijke aspecten komen beperkt aan bod en er vindt geen systematische vertaling plaats naar het vaardigheidsonderwijs en de co-assistentschappen.

Conclusie

Het ontbreekt aan systematische aandacht in het onderwijs voor de psychosociale en maatschappelijke gevolgen van chronische ziekten en de rol van de arts op dit gebied. Het wordt tijd dat gevolg wordt gegeven aan oproepen om de veelvuldig gesignaleerde onderwijslacunes aan te pakken. (Pols J, Griend J van der. Onderwijs rond chronisch zieken in de medische curricula van Nederland. Tijdschrift voor Medisch Onderwijs 2001;20(2):46-53.)