In het afgelopen decennium is attitude als eindterm van de medische opleiding betrekkelijk geruisloos terzijde geschoven ten gunste van professioneel gedrag. Dat is meer gebeurd uit overwegingen van beoordeling dan van onderwijs. Deze verschuiving blijkt bij nadere beschouwing verder te gaan dan alleen die van ‘binnenkant’ (attitude) naar ‘buitenkant’ (professioneel gedrag). Allereerst is er grote onhelderheid met betrekking tot inclusie en exclusie: wat moet nu wèl en wat niet tot professioneel gedrag gerekend worden. Met name de overlap met communicatieve vaardigheden is vaak zo groot dat het bestaansrecht van het onderscheid tussen de eindtermen ‘vaardigheden’ en ‘professioneel gedrag’ in het gedrang komt. Vervolgens blijkt professioneel gedrag exclusief gerelateerd te worden aan de waarden en normen van de beroepsgroep, waarbij het handelend subject met zijn eigen opvattingen over de professie en zijn eigen gedragsrepertoire uit het zicht verdwijnt. Tenslotte is niet duidelijk of en in hoeverre professioneel gedrag van de arts zich onderscheidt van dat van andere beroepen en wat daarvan de onderwijskundige consequenties zijn. (Spaendonck KPM van. Attitude versus professioneel gedrag. Tijdschrift voor Medisch Onderwijs 2006;25(6):285-290.)