Sinds de jaren zeventig kent Nederland een instroombeperking voor de opleiding Geneeskunde. Dit artikel geeft een overzicht van de (politieke) ontwikkelingen die sindsdien op dit gebied hebben plaatsgevonden. Er is aandacht voor zowel de wijze van selectie als de hoogte van de instroom.

Na een langdurige politieke afweging zijn er anno 2009 drie manieren om toegang te krijgen tot de opleiding Geneeskunde: directe toelating vanwege een examengemiddelde hoger dan een acht, gewogen loting en decentrale selectie. Alle genoemde methoden hebben beperkingen, maar een combinatie van de drie verzacht de nadelen van de afzonderlijke methoden. Momenteel is het beleid gericht op een overschot aan basisartsen met als doel marktwerking. Nadelen hiervan zijn verlies van kwaliteit van de opleiding en werkloosheid onder (basis)artsen. Kortom: de numerus fixus is een onvolmaakt systeem waarin verschillende belangen conflicten veroorzaken.

Gezien de huidige ontwikkelingen (de uitwerking van het bachelor/mastersysteem en de marktwerking) kunnen we concluderen dat het systeem van instroombeperking nog voor voldoende uitdagingen zal komen te staan. (Dekker JA, Lambregts MMC, Heeren MW, Hanemaayer J.I. Toelating tot de medische opleiding in beweging. Capaciteit en legitimiteit. Tijdschrift voor Medisch Onderwijs 2009; 28(4)159–166).