Inleiding: In 2002 startte een landelijk project om sekse te integreren in alle medische basiscurricula. In dit artikel gaan we in op de volgende vragen: welke stappen zijn genomen in het project, welke factoren speelden een gunstige rol, en hoe is het project ontvangen?

Aanpak en resultaten: Het project ging van start met de evaluatie van een Nijmeegs pilotproject, gevolgd door de inrichting van een Kenniscentrum Seksespecifiek Medisch Onderwijs. Vervolgens zijn van zeven medische faculteiten de studiegidsen gescreend op aan- of afwezigheid van aandacht voor sekse in het onderwijs. De resultaten van deze screening zijn besproken met beleidsmakers en onderwijsdirecteuren en in alle faculteiten is het onderwijsmateriaal van praktische aanbevelingen voorzien. Tot slot is aan de hand van interviews het project geëvalueerd met trekkers en onderwijsdirecteuren. Factoren die het implementatieproces bij de faculteiten gunstig (kunnen) beïnvloeden zijn onder andere: openlijke ondersteuning, consensus op beleidsniveau, organisatie van het onderwijs en een open houding van onderwijscoördinatoren. De gedachte dat medische kennis neutraal en objectief is leeft sterk; ook heerst de mening dat cultuurverschillen relevanter zijn dan sekseverschillen. Over sociale verantwoordelijkheid en (on)gelijkheid werd door beleidsmakers en onderwijsdirecteuren nauwelijks iets opgemerkt. Uit de nadruk die gelegd werd op het belang van zorgvuldige communicatie blijkt dat het project sterk politiek geladen was.

Discussie en conclusies: In de medische faculteiten is integratie van sekse meer bespreekbaar geworden; het project heeft tot concrete aanpassingen in het onderwijs geleid. Bestaande weerstand tegen het project heeft zowel te maken met de opvatting dat medische kennis sekseneutraal is als met de ontkenning van het bestaan van een hiërarchie tussen de seksen.