Inleiding:

Doel van het onderzoek was na te gaan in hoeverre de driejarige vervolgopleiding tot huisarts bijdraagt aan de klinische competentie zoals die door aios zelf ervaren wordt. Daarnaast onderzochten we of we een relatie konden vinden tussen de groei van zelf ervaren competentie en verschillende achtergrondvariabelen.

Methode:

We vroegen de aios die de huisartsopleiding volgden van 1995 tot 1998, om aan het begin en einde van de opleiding een lijst in te vullen waarin ze gevraagd werd een inschatting te maken van hun kennis, klinische vaardigheden en consultvoeringsvaardigheden. We verzamelden informatie over achtergrondvariabelen, waarvan wij vermoedden dat ze van invloed kunnen zijn op zelf ervaren competentie. Dit waren: leeftijd, geslacht, voorafgaande medische ervaring, de moeite die iemand doet voor haar/zijn opleiding, inzicht in zwakke en sterke gebieden van klinische competentie en objectief gemeten kennis- en vaardighedenniveau’s.

Resultaten:

127 van de 190 aios vulden beide vragenlijsten in. We vonden een statistisch signifi cante groei van zelf ervaren klinische competentie. Zelf ervaren consultvoeringsvaardigheden namen meer toe dan zelf ervaren kennis en klinische vaardigheden. De hierboven genoemde achtergrondvariabelen hadden geen enkele invloed op de groei.

Discussie en conclusie:

Dit onderzoek heeft aangetoond dat een driejarige vervolgopleiding tot huisarts bijdraagt aan het eigen gevoel van klinische competentie. Echter, we weten nog steeds niet hoe deze bijdrage te verklaren is. Verder onderzoek naar het theoretisch concept van zelfevaluatie in het medisch onderwijs en naar factoren die bijdragen aan het eigen gevoel van competentie is dringend nodig. Dit is des te meer actueel bij een zelf gestuurde, competentiegerichte opleiding. (Kramer AWM, Zuithoff P, Jansen JJM, Tan LHC, Grol RPTM, Vleuten CPM van der. Groei van zelf ervaren klinische competentie in de huisartsopleiding en factoren die daarop van invloed zijn. Tijdschrift voor Medisch Onderwijs 2006;25(3): 134-142.)