Samenvatting

Inleiding en vraagstelling: Past de rol, die bij de vernieuwing van het onderwijs in de huisartsopleiding toebedeeld is aan de huisartsopleiders in de huisartsenpraktijk, bij het door hen ontwikkelde gedragspatroon? In deze studie wordt onderzocht welke gedragspatronen opleiders ontwikkeld hebben en hoe deze samenhangen met specifieke door de artsen in opleiding tot specialist (aios) ervaren leereffecten.

Methode: Aan 166 aios, die in 2003 t/m 2005 het eerste jaar afsloten aan de huisartsopleiding VUmc, werden 17 gedragingen voorgelegd, waarvan zij de frequentie van voorkomen konden scoren op een vijfpuntsschaal. Gedragspatronen werden vastgelegd met behulp van factoranalyse. Per factor werden factorscores berekend. Daarnaast werd de aios gevraagd op een vijfpuntsschaal drie effectiviteitscriteria te beoordelen: 1) bijdrage van de stage aan de vorming tot huisarts, 2) bewustwording van de lacunes en 3) bewustwording van de kwaliteiten.

De samenhang van de gedragspatronen met de drie effectiviteitscriteria werd vastgesteld door correlaties te berekenen tussen de factorscores en de schaalscores op de drie effectiviteitscriteria.

Resultaten: 117 aios vulden de vragenlijsten in (respons 70%). De factoranalyse leverde vier clusters van gedragingen op, benoemd als: 1) het geven van feedback, 2) het affectief coachen, 3) het stimuleren van zelfstudie en 4) het stimuleren van samenwerking in de praktijk. De hoogste correlatie werd gevonden tussen de derde factor en de door de aios ervaren bijdrage van de stage aan de vorming tot huisarts (r = 0.44, p = 0.000).

Discussie: De huisartsen in opleiding ervaren hun stages in de huisartspraktijk als het meest leerzaam als huisartsopleiders zich vooral bezighouden met het begeleiden van de leeractiviteiten. (Locher G, Blankenstein AH. Samenhang gedrag van huisartsopleiders met de door aios beleefde effectiviteit van de huisartsenstage. Tijdschrift voor Medisch Onderwijs 2008;27(2):70-79.)

Summary

Introduction: Recent changes in vocational general practice training in the Netherlands have raised the questions whether the same teaching behaviours of general practice trainers that were appropriate for the old programme are suitable for the new one and what is the contribution of different teaching behaviours to the quality of training. We conducted a study into the frequency and effectiveness of teaching and supervision by general practice trainers as perceived by trainees.

Method: All 166 trainees in the Department of General Practice, VU Medical Center, who completed their first year of vocational general practice training in 2003-2005 received a questionnaire asking them to indicate the frequency of 17 teaching behaviours on a five-point scale. Factor analysis was performed to identify behaviour patterns and factor scores were calculated for each factor. The trainees were also asked to rate on a five-point scale: 1) the overall effectiveness of training; the contribution of training to their awareness of 2) gaps in their competencies and 3) of their strengths.

Results: 117 trainees (70%) completed the questionnaire. Four behaviour clusters explained 65% of the total variance: 1) giving feedback, 2) affective aspects of coaching, 3) stimulating independent learning and 4) promoting teamwork in practice. The strongest correlation was found between the third factor and overall effectiveness of training.

Discussion: The effectiveness of general practice training is related to trainer behaviour aimed at stimulating the learning of trainees. Training programmes for trainers should focus on these behaviours rather than on specific teaching activities. (Locher G, Blankenstein AH. Teaching behaviours of GP trainers. Relationship between the behaviours of GP trainers and the effectiveness of training as experienced by GP trainees. Dutch Journal of Medical Education 2008;27(2):70-79.)