Samenvatting
Het opleiden van artsen in opleiding tot specialist (aios) in een medische vervolgopleiding vraagt om specifieke kennis en vaardigheden met betrekking tot leren en opleiden. Door deel te nemen aan didactische professionalisering kunnen opleiders zich deze kennis en vaardigheden eigen maken en hun verander(en)de rol goed vervullen. In het kader van het In VIVO-project worden in de verschillende opleidingsregio’s professionaliseringsactiviteiten aangeboden. Idealiter is dit een doordacht programma van opleidingsactiviteiten, bestaande uit een basiscursus, assessments, korte workshops, ‘coaching-on-the-job’ en intervisie. Door evaluaties van de deelnemers kan de inhoud aan de behoeft worden aangepast.
Professionalisering vereist het ontwikkelen van een (gedeelde) visie op het leren en de ontwikkeling van professionals in de organisatie, het vertalen van deze visie in scholingsactiviteiten, het creëren van condities om de opleidingsactiviteiten te implementeren op de werkvloer, en tenslotte de kwaliteitsborging en de koppeling van de visie op opleiden aan het personeelsbeleid. Op deze manier is er niet alleen sprake van een onderwijskundige vernieuwing, maar voltrekt zich langzaam maar zeker ook een cultuuromslag.
Bij de professionalisering van opleiders/opleidingsteams is het scholen van aios, zowel op didactisch gebied als ook met betrekking tot het nieuwe opleidingsplan, een belangrijke succesfactor. Hiertoe behoren: het binnen een discipline gezamenlijk trainen van aios en opleidingsteam en het aanbieden van een mix van scholingsactiviteiten. Het is moeilijk voldoende cursusleiders te krijgen voor de diverse scholingsactiviteiten. Tot slot blijft het een lastige opgave nieuwe opleidingsactiviteiten in de medische praktijk structureel een plek te geven. Het begeleiden van opleidingsteams in deze cultuuromslag zal een belangrijk onderdeel van de gehele professionalisering zijn. (Fluit CRMG, Heineman MJ, Baane JA, Leede BJA de, Mulder H. Professionalisering van opleiders: leren opleiden met en van elkaar. Tijdschrift voor Medisch Onderwijs 2008;27(6):288-295.)
Summary
Delivering postgraduate training programmes for junior doctors requires special knowledge and expertise in education and training. Participation in teacher training programmes enables programme directors and clinical teachers to acquire the knowledge and expertise to fulfil their changing role in specialist training. Everywhere in the Netherlands training programmes for clinician-trainers are offered. Ideally, such programmes should comprise a basic course, assessments, short workshops – partly on the wards –, on the job coaching and reflective practice. Participants’ evaluations of these programmes can be used to improve them.
Training in teaching competence should include the development of a shared vision on training and development of professionals within an organisation, translation of this vision into training activities, implementation of these training activities in daily practice, quality assurance, and connecting this vision on training and teaching with human resource management. This way, change is not restricted to education and training but a culture change is achieved. Important factors that determine the effectiveness of postgraduate training are: training not only of trainers but also of trainees in both educational skills and focused on the modernised training programmes, joint attendance of training courses by clinical teachers and trainees in the same discipline, and a mixture of training activities. It has proved hard to recruit sufficient teachers to conduct the required training activities. Finally, it remains a challenge to incorporate training activities into the structure of clinical practice routines. Coaching clinician teachers during this culture change will be a crucial component of achieving educational professionalism for postgraduate teachers. (Fluit CRMG, Heineman MJ, Baane JA, De Leede BJA, Mulder H. Postgraduate trainers and trainees learn with and from one another how to become professional clinical teachers. Dutch Journal of Medical Education 2008;27(6):288-295.)
