Ruim twee decennia geleden werden wereldwijd voorstellen voor vernieuwingen gedaan in de diergeneeskunde als professie en in het diergeneeskundig onderwijs in het bijzonder. De voorstellen kwamen neer op: meer studentgecentreerd onderwijs en meer aandacht voor de niet-veterinair technische aspecten van de beroepsuitoefening zoals sociale, communicatieve en academische vaardigheden en levenslang leren. Doelstelling hierbij was het aansluiten bij veranderende maatschappelijke en professionele ontwikkelingen. Deze documenten vormden de aanzet tot wereldwijde onderwijsvernieuwingen.