Samenvatting

Inleiding:

In de Nederlandse discussie over het medisch opleidingscontinuüm wordt de mogelijkheid van een individueel in te vullen schakeljaar als overgang tussen de basis- en de vervolgopleiding genoemd. In het Groningse curriculum vormt het keuzeco-schap reeds een dergelijke overgang. Daarom werd de relatie tussen specialisatiekeuzes voor het keuzeco- schap en de vervolgopleiding geanalyseerd.

Materiaal en methoden:

Telefonisch werd afgestudeerden die hun studie in 1992-1993 begonnen, gevraagd naar hun huidige specialisme, verkregen opleidingsplaats en specialisme van voorkeur. De gegevens werden vergeleken met de administratieve gegevens over hun keuzeco-schap. Van 283 afgestudeerden waren de gegevens compleet (82% van het cohort), waarvan 196 een opleidingsplaats hadden verkregen.

Resultaten:

Er was een verschuiving van grote klinische disciplines voor het keuzeco-schap (69% vs. 2% extramuraal) naar extramurale disciplines bij de latere werkkring (24% vs. 28% klinisch). Van de artsen in opleiding meldde 95% te werken in hun specialisme van voorkeur, dat in meer dan de helft van de gevallen anders is dan het keuzeco-schap. Artsen in opleiding bij kindergeneeskunde (n=11), interne (n=21) of neurologie (n=9) hadden in respectievelijk 100%, 81% en 78% van de gevallen in hetzelfde specialisme hun keuzeco- schap gedaan. Huisartsen in opleiding deden vooral interne geneeskunde en kindergeneeskunde.

Discussie:

De relatie tussen de keuze voor het specialisme van het keuzeco-schap en (het verkrijgen van) een vervolgopleiding is niet eenduidig en er lijken verschillen te bestaan tussen specialismen. Een keuzeco-schap in een groot klinisch specialisme wordt wellicht gezien als brede basis voor een vervolgopleiding. (Molenaar WM, Reinders JJ, Cohen-Schotanus J. De relatie tussen specialisme van keuzeco-schap en vervolgopleiding. Tijdschrift voor Medisch Onderwijs 2004;23(1):23-29.)