Context / probleemstelling of aanleiding
Probleemstelling (inclusief theoretische onderbouwing en onderzoeksvraag/vragen):
Interprofessionele samenwerking in de gezondheidszorg is cruciaal voor veilige en hoogwaardige zorg. Het gezondheidszorgonderwijs, dat verantwoordelijkheid draagt voor het opleiden van startbekwame zorgprofessionals, heeft tot doel de interprofessionele samenwerkingsvaardigheden van toekomstige zorgprofessionals te bevorderen. Er is echter weinig bekend over de vraag hoe toetsing in interprofessioneel (IP) onderwijs leidt tot valide beslissingen over de verworven IP competenties van studenten. De onderzoeksvraag van dit promotieonderzoek luidde: Wat zijn de vereisten voor toetsing die leidt tot valide beslissingen over interprofessionele competenties?
Methode:
De methode betrof een ontwerpgericht onderzoek, verdeeld in drie fasen namelijk de analyse fase, de ontwerp en validatie fase, en de impact evaluatie fase. Ten eerste bood een scoping review inzicht in de ontwerpkwaliteit van de huidige IP toetsing. Ten tweede richtte een consensusstudie volgens de nominale groepstechniek zich op ontwerprichtlijnen voor de beoordeling van IP competenties in gezondheidszorgonderwijs. Ten derde is een prototype IP toets ontworpen waar een kwalitatief validatieonderzoek voor is uitgevoerd, aansluitend bij moderne theorieën over validiteit. Ten vierde is een tweede prototype IP toets ontworpen, gevolgd door een kwalitatief impactonderzoek.
Resultaten (en conclusie):
In studie 1 toonde de scoping review aan dat veel kennis beschikbaar is over de onderliggende IP competenties, en toetsinstrumenten, zoals rubrics. In de literatuur ontbrak het echter aan vereisten voor beslissingen over IP competenties. Bovendien bestond beperkte kennis over de beoordelaars in IP toetsing beschikbaar. Er bleek behoefte aan een meer systematisch ontwerp van IP toetsing, waarin alle aspecten van toetsing goed op elkaar zijn afgestemd.
In studie 2 zijn 26 richtlijnen voor het ontwerp van IP toetsing geformuleerd. De toetstaak moet authentiek en toetsprestaties moeten een combinatie zijn van producten en processen. De samenstelling van beoordelaars zou moeten bestaan uit meerdere beoordelaars uit verschillende domeinen, met ervaring in IP werken. Voor de IP beoordelingsprocedure is een beoordelingsinstrument nodig, zoals een checklist. Weinig bleek bekend over hoe deze richtlijnen vertaald kunnen worden naar de onderwijspraktijk.
In studie 3 is een prototype toetstaak ontworpen, welke bestond uit een interprofessioneel teamoverleg waarbij studententeams samen een IP zorgplan op moesten stellen, gevolgd door een individuele reflectie. Participanten beschreven in de groepsinterview met name bedreigingen voor de validiteit van beslissingen bij het gebruik van deze toets. Hoewel een teamoverleg vaak voorkomt in de praktijk, werd de authenticiteit in twijfel getrokken, omdat de structuur geïdealiseerd is in vergelijking met de echte praktijk. Deelnemers uitten onzekerheid over hoe de huidige opzet en criteria bijdragen aan beslissingen over het proces van de IP samenwerking.
Voor studie 4 is de toetstaak aangescherpt, en werden studenten individueel beoordeeld op hun professiespecifieke voorbereiding, en werd het IP studententeam beoordeeld op hun samenwerkingsproces, hun zorgafspraken, en gezamenlijke reflectie. De combinatie van verschillende onderdelen in de IP toetstaak bleek een sterk punt van de toetstaak. Echter, door de lage afhankelijkheid bleken de zorgafspraken een optelsom van monoprofessionele suggesties. Bovendien benadrukten de beoordelaars dat één enkel meetmoment niet afdoende is om een valide beslissing te maken over de IP samenwerking.
Discussie (beschouwing resultaten en conclusie in het kader van de theorie):
Overkoepelend zijn drie belangrijke vereisten voor het ontwerp van IP toetsing geformuleerd, gebaseerd op inzichten uit vier studies. Ten eerste is het belangrijk het construct van IP-samenwerking duidelijk te definiëren, zodat studenten weten wat ze moeten leren en waarop ze beoordeeld worden. Dit vraagt om een taakanalyse waarbij relevante vaardigheden en kennis worden vastgesteld. Ten tweede moeten authentieke toetstaken worden ontworpen die aansluiten bij het niveau van de studenten en echte samenwerking stimuleren. Ten derde moet de toetsing goed afgestemd worden op het curriculum en de didactiek, zodat studenten geleidelijk voorbereid worden op zelfstandige IP samenwerking.
Referenties:
Smeets, H.W.H. (2024). Beyond the silos: Design guidelines for interprofessional assessment in higher healthcare education. Dissertation, Maastricht University.
