Context / probleemstelling of aanleiding

Probleemstelling:

De zorg van de toekomst vraagt om professionals die interprofessioneel kunnen samenwerken. Hiervoor is het nodig dat zij in deze competentie zijn opgeleid middels interprofessioneel onderwijs. Om juiste beslissingen te kunnen nemen of studenten als toekomstige zorgprofessionals interprofessioneel competent zijn, is een interprofessionele toets nodig. In een dergelijke interprofessionele toets dient een goede samenhang te worden geborgd tussen beoordelingstaak, de beoordelaar(s), en de beoordelingsprocedure (Stiggins, 1987). Toetsing blijkt de zwakste link in het bachelor interprofessioneel onderwijs, en een systematische ontwerp aanpak in deze toetsing ontbreekt. Het doel van deze studie is te komen tot ontwerprichtlijnen voor een toets in interprofessioneel onderwijs.

Er lijken drie grote uitdagingen te bestaan op het gebied van het ontwerp van interprofessionele toetsen, namelijk rondom toetstaken, beoordelaars, en toetsprocedures. De onderzoeksvraag luidt:

Hoe zien ontwerprichtlijnen uit voor het ontwerpen van een toetstaak, de samenstelling van beoordelaars, en de toetsprocedure om interprofessionele competenties te beoordelen?

Methode:

De studie is opgezet volgens consensus design (Humphrey – Murto et al., 2018), gebruikmakend van de Nominal Group Technique (NGT). Eerst zijn vijf homogene NGT sessies georganiseerd met vijf expertgroepen: studenten, patiënten, docenten, experts op het gebied van interprofessioneel onderwijs, en onderwijskundigen. De participanten werd gevraagd te beschrijven wat richtlijnen zijn voor een interprofessionele toets. De deelnemers hebben aan het einde van de sessie de ideeën die zij het belangrijkst achtten geprioriteerd. Tenslotte vond een consensus sessie plaats om de definitieve richtlijnen te prioriteren. Hieraan namen vertegenwoordigers deel van de vijf expert groepen.
De data is geanalyseerd middels eerst deductieve en vervolgens inductieve thematische analyse.

Resultaten (en conclusie):

Dit onderzoek heeft geleid tot 26 ontwerprichtlijnen voor interprofessionele toetsing; de toetstaak (10 richtlijnen), de assessoren (10 richtlijnen), en de toetsprocedure (6 richtlijnen).

Deze richtlijnen geven aan dat het belangrijk is om een combinatie van authentieke toetsen te gebruiken om beslissingen te nemen over interprofessionele competenties. De interprofesionele toets moet zich richten op zowel het team, als de individuele student, gebruikmakende van meerdere assessoren, zoals docenten, peers, en patiënten. Om alle interprofessionele competenties te behandelen in een zorg- en welzijnscurriculum is het nodig dat een gebalanceerd, goed ontworpen toetsprogramma verspreid wordt over alle leerjaren.

De richtlijnen in deze studie zijn gebaseerd op kennis van experts, maar het is een belangrijke volgende stap om de praktische toepasbaarheid van de richtlijnen in een onderwijskundige praktijk te gaan onderzoeken.

Discussie :

Er lijkt in de literatuur onenigheid te zijn over of interprofessionele toetsing moet focussen op het interprofessionele team, de individuele contributie, of op beiden. Individuele toetsing is overheersend in zorgonderwijs. Echter, literatuur toont aan dat problemen kunnen ontstaan bij beoordeling van enkel het team, en van enkel het individu. Deze gedragingen leiden niet tot het einddoel, interprofessioneel leren, en dit onderzoek toont aan dat het nodig is om de individuele toets-aanpak te transformeren naar een interprofessionele toets-aanpak.

Onze richtlijnen adviseren het gebruik van meerdere toetstaken, assessoren en instrumenten, want complexe competenties, zoals interprofessioneel leren, kunnen best getoetst worden door het creëren van een integraal toetsprogramma. Het is moeilijk dit te realiseren in interprofessioneel onderwijs, want dit maakt vaak slechts een klein deel uit van een curriculum. Idealiter wordt interprofessionele toetsing gebalanceerd over een curriculum, met verschillende taken die focussen op verschillende interprofessionele competenties.

Referenties:

Humphrey-Murto, S., Varpio, L., Wood, T. J., Gonsalves, C., Ufholz, L., Mascioli, K., Wang, C. & Foth, T. (2017). The Use of the Delphi and Other Consensus Group Methods in Medical Education Research: A Review. Acad Med. 92(10), 1491-1498.

Stiggins, R. (1987). Design and development of performance assessment. Educational Measurement: Issues and Practice, 6, 33–42.