Context / probleemstelling of aanleiding

Context/probleemstelling of aanleiding:

‘Klinisch redeneren’ vormt de hoeksteen van het werk van de individuele arts en is een van de belangrijkste competenties die studenten Geneeskunde zich eigen moeten maken tijdens hun 6-jarige opleiding. Het Radboudumc (Nijmegen) verzorgt zowel in de bachelor als master een duidelijke formele leerlijn ten aanzien van het klinisch redeneren. De praktijk speelt echter minimaal een net zo belangrijke rol in het leerproces. Welke effect hebben de coschappen op het leerproces rondom klinisch redeneren?

Beschrijving van de interventie/innovatie:

Om deze vragen te beantwoorden hebben we focusgroepen gehouden bij masterstudenten Geneeskunde die bijna een jaar bezig zijn met hun coschappen. We hebben ze bevraagd over hun cognities ten aanzien van ‘klinisch redeneren’. Hoe zij klinisch redeneren definiëren, hoe zij leren en wat de rol hierin is van zowel (theoretisch) onderwijs als praktijk. Maar ook wat de invloed is van supervisoren, patiënten en mede-coassistenten. De interviews zijn geanalyseerd door een template analyse door vier onderzoekers.

Ervaringen/analyse van de implementatie:

Uit onze interviews blijkt dat studenten op verschillende manieren de competentie klinisch redeneren ontwikkelen:

– Studenten bouwen in master door op het fundament dat in het bachelor onderwijs is gelegd.

– In de klinische praktijk leren coassistenten klinisch redeneren door (1) het zelf te kunnen doen (in toenemende mate) en te ervaren in de praktijk, (2) door te zien en horen hoe supervisoren klinisch redeneren en hierover praten, (3) door impliciete- en expliciete feedback en (4) door ervaringen met peers uit te wisselen.

– Coassistenten leggen de nadruk op het verkrijgen van routine expertise en observeren daarnaast de inzet van adaptieve expertise bij hun supervisoren in situaties wanneer de routine niet meer werkt.

– Naast het verwerven van kennis en vaardigheden is het belangrijk dat studenten gestimuleerd worden om te durven participeren in de voor hen vaak complexe praktijk.

– Studenten geven aan dat een veilig leerklimaat nodig is maar nog zeker niet altijd ervaren wordt.

Lessons learned (implicaties voor de praktijk):

De werkplek is van groot belang voor het leren klinisch redeneren. Het aanleren van klinisch redeneren competenties gebeurt op veel verschillende, elkaar beïnvloedende en ondersteunende manieren. De beschreven leerprocessen passen bij het cognitive apprenticeship model en het leren in communities of practice. Supervisoren hebben een belangrijke taak in het creëren van een veilig en stimulerend leerklimaat. Bewustwording bij, en scholing van, de supervisoren op de werkplek zou ervoor kunnen zorgen dat beide partijen meer tot elkaar komen in deze leermomenten in de praktijk waarbij beiden uiteindelijk meer voldoening uit deze momenten zouden kunnen halen. Het leren van peers tijdens de stages zou daarnaast meer expliciet benut kunnen worden.

Referenties:

.