Context / probleemstelling of aanleiding
Context/probleemstelling of aanleiding:
Het klinisch landschap verandert. Patiënten worden steeds vaker thuis behandeld en dit vormt een uitdaging voor de klinische exposure van onze toekomstige dokters. Om het onderwijs future-proof te houden, moet er gezocht worden naar manieren om studenten hun doelen te laten behalen. In het zorgonderwijs wordt op verschillende plekken al gebruik gemaakt van de omgeving van de student om deze casuïstiek te vinden. Dit diende als inspiratie voor de ontwikkeling van onze opdracht tijdens het Klinische Trainings Onderwijs (KTO) in Noordwest Ziekenhuisgroep.
Beschrijving van de interventie/innovatie:
Voor de praktijktaak ‘patiëntpresentatie’ interviewen de studenten iemand uit hun omgeving over zijn/haar aandoening, binnen de kindergeneeskunde of gynaecologie. Ze verdiepen zich in het ziektebeeld. Ook de boodschap van de patiënt aan de toekomstige dokkers wordt verwerkt in de presentatie. De patiëntpresentaties duren maximaal 20 minuten. Aansluitend wordt er feedback gegeven.
Ervaringen/analyse van de implementatie:
Studenten hebben vooraf weerstand tegen deze opdracht. Vooral omdat ze bang zijn geen geschikte casus te vinden. Uiteindelijk gebeurt dit slechts zelden. De presentaties gaan bijvoorbeeld over de bevalling van hun moeder of over zichzelf als kind met een ziekte. Studenten geven achteraf structureel aan dat ze de opdracht van enorme meerwaarde vinden. Enkele uitspraken: ‘het lukt me nu, door het interview met m’n moeder, veel beter om empathie op te brengen voor zwangeren’, ‘het interview met m’n zusje heeft onze band verbeterd en ik hoop dat ze zich nu vrijer voelt om met mij over haar aandoening te praten’.
Lessons learned (implicaties voor de praktijk):
Het gebruik van casuïstiek uit de eigen omgeving maakt dat studenten meer gemotiveerd zijn de informatie tot zich te nemen omdat het meer raakt aan hun eigen leven. Ze luisteren ook beter naar elkaar. Dit sluit aan bij de theorie dat het leereffect vergroot wordt en het diepteleren wordt gestimuleerd als er sprake is van een associatie en emotie in het onderwijs. Het is belangrijk om vooraf te benoemen naar studenten dat zij met enige afstand naar hun persoonlijke casus moeten kunnen kijken om op een professionele manier te kunnen presenteren. Als docent hebben we ervaren dat, doordat de verhalen soms heel persoonlijk zijn, het moeilijker is om aan te geven wanneer de presentatie inhoudelijk niet op niveau is. De mooiste bijvangst van deze opdracht is dat studenten aangeven dat de relatie met de geïnterviewde een andere, diepere dimensie heeft gekregen. Onze conclusie is dat ook voor dergelijke korte opdrachten, de omgeving van de student gebruikt kan worden voor het vinden van geschikte casuïstiek.
