Context / probleemstelling of aanleiding

Context/probleemstelling of aanleiding:

Gedurende het eerste jaar van de masteropleiding geneeskunde krijgen coassistenten tijdens hun coschappen veelvuldig feedback van arts-assistenten en specialisten. Ondanks dat de patiënt steeds vaker centraal staat, is feedback van patiënten nog niet standaard geïntegreerd in de medische opleiding aan de Rijksuniversiteit Groningen. Het doel van dit pilotproject was te onderzoeken of coassistenten gestructureerde patiëntfeedback als een toegevoegde waarde beschouwen.

Beschrijving van de interventie/innovatie:

Er is gebruik gemaakt van de Nederlandse vertaling van de “Patient Feedback in Clinical Practice” (PFCP) vragenlijst. Deze gevalideerde vragenlijst bestaat uit 19 meerkeuzevragen en is ontwikkeld om medisch studenten patiëntfeedback te geven over communicatie en patiëntgerichtheid, na afloop van een consult.^1,2 De vragenlijst is gebruikt bij een opnamegesprek op de afdeling chirurgie van een academisch ziekenhuis. Van de PFCP zijn 10 vragen geselecteerd die relevant waren voor deze setting. In totaal hebben 14 coassistenten feedback gevraagd aan hun patiënt door middel van de ingekorte PFCP en deze ook zelf ingevuld. Dit opnamegesprek werd met videofragment rating (VFR) vastgelegd, zodat coassistenten aan de hand van de patiëntfeedback het gesprek konden terugkijken. Tenslotte vond een focusgroep plaats met de participerende coassistenten.

Ervaringen/analyse van de implementatie:

Twaalf coassistenten hebben daadwerkelijk feedback van de patiënt ontvangen. De kwantitatieve analyse toont aan dat de PFCP-score van coassistenten structureel lager was dan die van de patiënten. Tijdens de focusgroep gaven coassistenten aan dat ze zich door de patiëntfeedback zekerder voelen bij daarop volgende opnamegesprekken. Het feit dat ze nu van echte patiënten feedback kregen over respect, waardigheid, invoelend vermogen en begrip, werd als zeer waardevol ervaren. Als verbetering wordt de mogelijkheid voor meer open feedback genoemd, bijvoorbeeld door open invulvelden, aansluitend op de gesloten vragen.

Lessons learned (implicaties voor de praktijk):

Een groot deel van de participerende coassistenten heeft behoefte aan (optionele) feedback van patiënten. Deze feedback ontvangen ze het liefst schriftelijk, direct na het consult. De feedback helpt hen bij reflectie op hun competenties en aandachtspunten voor de coschappen. Er is behoefde aan meer open en persoonlijke feedback. Het is hierbij belangrijk dat er een mogelijkheid is voor coassistenten om eventuele negatieve feedback te kunnen bespreken. Dit kan met een onderwijscoördinator of een zorgprofessional zijn, maar ook medestudenten kunnen deze rol vervullen. In deze tijd van patiëntgerichtheid is het belangrijk om het perspectief van de patiënt meer aan bod te laten komen. Wel is er nog meer onderzoek nodig naar hoe patiënten het geven van feedback zelf ervaren en wat de feedback concreet bijdraagt aan de ontwikkeling van de coassistent.

Referenties (max. 2):

1) Björklund K, Stenfors T, Nilsson GH, Alinaghizadeh H, Leanderson C. Let’s ask the patient – composition and validation of a questionnaire for patients’ feedback to medical students. BMC Med Educ. 2021 May 10;21(1):269.

2) Björklund K, Stenfors T, Nilsson G, Leanderson C. Learning from patients’ written feedback: medical students’ experiences. Int J Med Educ. 2022 Jan 31;13:19-27.