Context / probleemstelling of aanleiding

Context/probleemstelling of aanleiding:

Studenten (technische) geneeskunde ervaren een uitdaging bij het vertalen van tweedimensionale (2D) neuroanatomische afbeeldingen uit atlassen naar driedimensionale (3D) preparaten van hersenen. Om de medische beeldvorming in hun toekomstige carrière te interpreteren hebben studenten deze 3D perceptie, kennis en ervaring nodig. Daarom is ons oriënterend onderzoek gericht op het vertalen van de 2D neuroanatomische kennis naar een 3D beeld door middel van het kleien van het brein.

Beschrijving van de interventie/innovatie:

Als laatste onderdeel van de neuroanatomie module volgden 80 studenten Technische Geneeskunde een neuroanatomiepracticum dat uit twee delen bestond: 1) het kleien van een menselijk brein op een ventrikelmodel en 2) het bestuderen van hersenpreparaten gevolgd door het uitvoeren van een hersendissectie in de snijzaal. De helft van de groep startte met het brein kleien, de andere helft startte met het snijzaalpracticum. Voor het kleien volgden de studenten de stappen beschreven en visueel gemaakt op een instructiewebsite (https://nitro.edt.ru.nl/pb/, een aangepast en aangevuld protocol van Kooloos et al. 2014). In de snijzaal begonnen de studenten met het bestuderen van verschillende breinpreparaten gevolgd door het in groepjes uitvoeren van hersendissectie van een hemisfeer aan de hand van een geschreven handleiding met afbeeldingen. Beide deelpractica werden begeleid door ervaren docenten. Na afloop beoordeelden de studenten het practicum, reageerden ze op stellingen (schaal 1-7) en gaven ze feedback in een Wooclap-vragenlijst. De docenten werden gevraagd om mondeling hun observaties en ervaringen te delen.

Ervaringen/analyse van de implementatie:

Studenten (response rate 50%) beoordeelden het practicum met een 8,8 (schaal 1-10). De studenten waren het voor 88,6% eens met de stelling dat hun neuroanatomische 3D perceptie verbeterde na het gehele practicum. Het brein kleien ondersteunde volgens 85,7% van de studenten de hersendissectie op een positieve manier. Tot slot gaven de studenten unaniem de voorkeur aan de volgende volgorde van het practicum: eerst kleien klei en daarna naar de snijzaal voor het bestuderen van de preparaten en uitvoeren van de hersendissectie. De docenten gaven verder aan dat de studenten die na het breinkleien op de snijzaal kwamen zelfverzekerder waren en een beter 3D beeld in hun hoofd hadden dan de groep die met het snijzaaldeel begon.

Lessons learned (implicaties voor de praktijk):

Deze bevindingen benadrukken dat het modelleren van de hersenen met klei een effectieve, gewaardeerde en interactieve methode is om de kloof tussen 2D neuroanatomische afbeeldingen en 3D hersendissectie te overbruggen. De groep die met brein kleien begon, presteerde beter in de dissectie, dus het gebruik van kleimodellering voordat echt 3D weefsel wordt bestudeerd, verdient de voorkeur.

Referenties (max. 2):

Kooloos JG, Schepens-Franke AN, Bergman EM, Donders RA, Vorstenbosch MA. Anatomical knowledge gain through a clay-modeling exercise compared to live and video observations. Anat Sci Educ. 2014 Nov-Dec;7(6):420-9. doi: 10.1002/ase.1443. Epub 2014 Mar 12. PMID: 24623632.