Context / probleemstelling of aanleiding

Context/probleemstelling of aanleiding:

Curricula zijn de blauwdruk van onderwijs, maar zijn vaak complex om volledig te begrijpen. Ze omvatten een samenspel van eindtermen, leerdoelen, leeractiviteiten en toetsen die gezamenlijk leiden tot de gewenste afgestudeerden. Zowel tijdens de ontwerp- en uitvoeringsfase van een onderwijsprogramma is inzicht in de structuur, opbouw en samenhang van een curriculum en haar onderdelen cruciaal. Vaak worden eenvoudige middelen zoals tekstbestanden en spreadsheets ingezet om dit overzicht te verkrijgen, maar deze bieden onvoldoende capaciteit om de multidimensionale aard van curricula adequaat te beschrijven en visualiseren. Dit beperkt studenten, docenten en onderwijsmanagers om inzicht in hun onderwijs te krijgen en limiteert de mogelijkheid om effectief te verbeteren en sturen.

Beschrijving van de interventie/innovatie:

Sinds 2018 heeft het Amsterdam UMC een curriculum informatiesysteem (CIS) ontwikkeld om curricula te analyseren en datagedreven te sturen op structuur, opbouw en samenhang (bijv. [1]). Het onlinesysteem stelt verschillende gebruikers in staat om curricula, volgens het principe van constructive alignment, te modelleren en informatie gestructureerd te verzamelen. Hierdoor kunnen verschillende dimensies van een curriculum dynamisch worden weergegeven, zoals de dekking van eindtermen en de opbouw van leerlijnen. Andere instellingen, zoals de Universiteit Maastricht (UM), bacheloropleiding Geneeskunde [2], hebben ook gebruikgemaakt van dit systeem. In deze sessie delen we ervaringen van het Amsterdam UMC en UM met het gebruik van een CIS voor curriculumontwerp en -beheer, inclusief voordelen en uitdagingen. We bespreken hoe de verkregen data de dialoog over curricula kan verrijken.

Ervaringen/analyse van de implementatie:

Een CIS kan in verschillende fasen en met diverse doelen worden ingezet. In de eerste fase wordt het huidige curriculum gemodelleerd om inzicht te krijgen in de status-quo. Bijvoorbeeld om inzicht te krijgen in overlap of hiaten in leerdoelen. Dit is vaak het startpunt voor kleinschalige vernieuwing of verantwoording zoals bij een accreditatie. De tweede fase betreft curriculumherziening, waarbij de status-quo als basis dient voor een nieuw te modelleren curriculum dat kan worden vergeleken. In de derde fase wordt het CIS gebruikt voor kwaliteitsborging, met periodieke analyses en een reguliere PDCA op curriculum-niveau.

Lessons learned (implicaties voor de praktijk):

We identificeren verschillende lessen waarover we in de sessie zullen uitweiden met sprekende voorbeelden:
– Inzichtelijke curricula kunnen de dialoog tussen opleidingsmanagers, docenten en studenten verrijken;
– Verzamelen van gedetailleerde curriculum informatie is nuttig, maar veel werk;
– Opleidingen kunnen incrementeel groeien in curriculum informatie en gefaseerd werken aan de kwaliteit van hun curricula;
– Het is belangrijk om het doel van een CIS duidelijk voor ogen te houden om voortgang en duurzaamheid te waarborgen;
– Er zijn verschillende manieren om inbedding in de organisatie te realiseren, zoals de inzet van curriculum ondersteuners of onderwijskundigen.

Referenties (max. 2):

[1] Bachelor Medische Informatiekunde, Universiteit van Amsterdam (act-E), https://uva.act-e.nl/program/1d7a0324-adf4-4b3d-8e1f-d107d79d0a93/structure/overview

[2] Bachelor Geneeskunde, Universiteit Maastricht (act-E), https://unimaas.act-e.nl/program/2d4085a6-27e0-408a-b38d-299ac760b784/structure/overview