Context / probleemstelling of aanleiding
Context/probleemstelling of aanleiding:
De afgelopen decennia is de farmacotherapeutische patiëntenzorg in complexiteit toegenomen door factoren zoals het groeiend aantal geregistreerde medicijnen, de vergrijzing, en het toenemend aantal patiënten met multimorbiditeit en polyfarmacie. Binnen de farmacotherapeutische patiëntenzorg komen veelvuldig medicatiefouten voor die kunnen resulteren in hoge zorgkosten, morbiditeit en mortaliteit. Deze fouten zijn deels vermijdbaar. Hiervoor is samenwerking tussen artsen en apothekers essentieel. Om artsen en apothekers op te leiden die na hun afstuderen voldoende competent zijn om interprofessioneel samen te werken, stimuleren het Raamplan Artsopleiding (2020) en het Raamplan Farmacie (2016) interprofessioneel onderwijs (IPE) in de universitaire curricula in te bedden. Ondanks een groei, is het aantal IPE-activiteiten nog beperkt, wat ruimte biedt voor uitbreiding. Ook wordt een horizontale (in elk jaar van het curriculum) en verticale (toenemende moeilijkheidsgraad) IPE-benadering aanbevolen. In het LUMC is recent een longitudinaal IPE-programma voor masterstudenten Geneeskunde en Farmacie ontwikkeld. We onderzoeken het effect hiervan op hun competentieontwikkeling en vergelijken dit met uniprofessioneel onderwijs (UPI) en losstaande IPE-activiteiten.
Beschrijving van de interventie/innovatie:
Het IPE-programma Farmacotherapie bestaat sinds 2020 uit drie verplichte leeractiviteiten verspreid over de masteropleidingen: 1) samen lunchen en farmacotherapeutisch behandelplannen opstellen bij fictieve patiënten, 2) interprofessioneel overleg over farmacogenetische patiëntenvraagstukken, 3) farmacotherapeutisch behandelplan opstellen bij een polyfarmacie patiënt in de praktijk. Deze leeractiviteiten variëren in werkvorm, zijn in toenemende mate complex en vragen steeds meer autonomie en verantwoordelijkheid. In onze lopende studie vragen wij studenten zichzelf te scoren op competenties voor de interprofessionele samenwerking middels de gevalideerde Interprofessional Collaborative Competency Attainment Scale (ICCAS) en brengen we hun ervaringen in kaart.
Ervaringen/analyse van de implementatie:
Uit onderwijsevaluaties (2018-2020) weten we dat geneeskundestudenten het gezamenlijk opstellen van een farmacotherapeutisch behandelplan waarderen vanwege de farmaceutische kennis van de farmaciestudenten. Farmaciestudenten gaven aan dat zij veel hadden geleerd van diagnoses. Studenten van beide opleidingen gaven aan dat IPE ‘het belang van teamwerk benadrukt’, ‘inzicht biedt in elkaars manier van denken’ en ‘helpt om elkaar beter te begrijpen’. Tijdens het NVMO-congres willen wij voorlopige resultaten presenteren van het programma op de competentieontwikkeling.
Lessons learned (implicaties voor de praktijk):
De ontwikkeling van een interprofessioneel onderwijsprogramma kent uitdagingen, zoals het matchen van kennis en vaardigheden en het koppelen van roosters. Door COVID-19 staan fysieke ontmoetingen met elkaar en met patiënten onder druk, maar ze worden wel zeer gewaardeerd (zo blijkt uit mondelinge evaluaties). Wij motiveren anderen om longitudinale programma’s op te starten zodat studenten tijdens meerdere, verschillende en ook authentieke leeractiviteiten leren samen te werken, elkaars professie kennen en ervaren hoe zij elkaar kunnen aanvullen. Wij raden daarbij aan om een gezamenlijke kick-off te organiseren, bijvoorbeeld met een informele lunch.
