Context / probleemstelling of aanleiding
Context/probleemstelling of aanleiding:
Sinds de invloedrijke meta-analyses van John Hattie, lijkt het algemeen geaccepteerd dat feedback een van de meest krachtige middelen is om leren te bevorderen. En waar het merendeel van het feedbackonderzoek en feedbacktrainingen zich tot voor kort richtte op hoe goed feedback gegeven moest worden, vindt er een verschuiving plaats richting onderzoek naar hoe feedback gebruikt zou moeten worden en hoe studenten hierin ondersteund kunnen worden (Winstone et al., 2017). In die lijn betoogden Carless en Boud (2018) dat studenten feedbackgeletterdheid zouden moeten ontwikkelen. En ondanks dat publicaties over feedbackgeletterdheid sindsdien als paddenstoelen uit de grond schieten, is nog nauwelijks beschreven wat het dan precies is dat van studenten verwacht wordt in termen van feedbackgebruik. Daarom wordt in dit praktijkpaper, gebaseerd op beschikbare wetenschappelijke literatuur, een instructiemodel voor feedbackgebruik gepresenteerd.
Beschrijving van de interventie/innovatie:
Het instructiemodel heeft als fundamentele basis Vygotsky’s Zone van naaste ontwikkeling. Het uitgangspunt is daarbij dat wanneer studenten laten zien wat ze zelfstandig kunnen bereiken (zone van actuele ontwikkeling) én de juiste informatie delen over waar ze al dan niet tegenaan lopen, ze daarmee de feedbackgever in staat stellen echt relevante en bruikbare feedback kan geven. Het instructiemodel beschrijft 4 stappen: (1) het vragen van feedback, (2) het analyseren van feedback, (3) het toepassen van feedback en (4) het reageren op feedback.
Ervaringen/analyse van de implementatie:
In dit praktijkpaper wordt per stap uitgewerkt wat er precies van studenten verwacht wordt. Zo worden acroniemen gepresenteerd voor het stellen van een goede feedbackvraag en het reageren op feedback en wordt voor het analyseren en toepassen van feedback een format aangereikt met feedbackverwerkingsvragen die studenten scaffolden in de te zetten denkstappen.Het model is reeds gepresenteerd aan verschillende groepen (bio)medische studenten en docenten in het hoger onderwijs, en wordt bijzonder enthousiast ontvangen.
Lessons learned (implicaties voor de praktijk):
Het instructiemodel vormt een praktisch toepasbare samenvatting van en uitbreiding op de beschikbare wetenschappelijke literatuur over feedback, feedback-seeking en feedbackgeletterdheid. Door (bio)medische studenten expliciet te leren wat we van hen verwachten in feedbackprocessen, stellen we hen binnen onze opleidingen beter in staat alle gegeven feedback ook daadwerkelijk te benutten én dragen we op langere termijn bij aan een constructievere feedbackcultuur in de zorg.
Referenties:
Carless, D., & Boud, D. (2018). The development of student feedback literacy: enabling uptake of feedback. Assessment & Evaluation in Higher Education, 43(8), 1315-1325.
Winstone, N.E., Nash, R.A., Parker, M., & Rowntree, J. (2017). Supporting learners’ agentic engagement with feedback: A systematic review and a taxonomy of recipience processes. Educational Psychologist, 52(1), 17-37.
