Context / probleemstelling of aanleiding

Context/probleemstelling of aanleiding:

Wereldwijd botsen medische curricula op dezelfde problematieken zoals uitdijende medische kennis, overspecialisatie, generisch vs specifiek opleiden, … (Whitehead, Hodges, Austin, 2013). Deze knelpunten vinden zeker ook hun oorsprong in een ad hoc i.p.v. lang termijn aanpak bij curriculumhervormingen. Er blijkt geen consistente of breed geaccepteerde benadering van curriculumvernieuwing te zijn. Vaak bepaalt het coördinerend team de aanpak van een curriculumhervorming a.d.h.v. toevallig aanwezige expertise en gewoontes. Deze poster schetst de aanpak en de eerste ervaringen van de huidige curriculumhervorming van de basisopleiding Geneeskunde.

Beschrijving van de interventie/innovatie:

De doelstellingen van de curriculumhervorming zijn: (1) het expliciteren van toekomstige noden binnen de gezondheidszorg, (2) het optimaliseren van de studiebelasting en (3) een stimulerende omgeving creëren.

Het achterliggend principe is een geïntegreerde aanpak met maximale betrokkenheid van docententeams en studenten. Eerst wordt het kerncurriculum, gericht op de competenties van de basisarts, afgebakend. Parallel wordt bepaald welke domeinen momenteel onvoldoende aan bod komen. Dit alles met een doordachte onderwijskundige basis voor de vertaling van de competenties gebaseerd op het principe van constructieve afstemming.

In het najaar van 2019 werd de hervorming aan alle docenten voorgesteld en werd aan de docententeams gevraagd hun leerinhouden op te delen in kerninhouden en verdiepende en verbredende keuzemogelijkheden. De inmiddels gestarte peerreview (docenten) en tweede reviewfase (studenten en externen) zal leiden tot het kerncurriculum.

Zodra de omvang en inhoud van het kerncurriculum bepaald is, worden de keuzemogelijkheden uitgewerkt en zal gekeken worden naar een constructieve afstemming van doelstellingen op onderwijsmethoden en evaluatievormen.

Ervaringen/analyse van de implementatie:

Het contacteren van alle docententeams zorgde voor een grote betrokkenheid. Docenten dachten mee na over de geplande aanpak en konden bezorgdheden uiten. Hierdoor ervaren we een grote gedragenheid van de geplande hervorming. Uitingen hiervan waren o.a. aanwezigheid op sessies, vraag om sessies te verplaatsen/herhalen indien een docent niet aanwezig kon zijn, specifieke waarderende commentaren, …

De tijdsinvestering van deze aanpak is groot maar wordt positief ervaren en gewaardeerd door verschillende onderwijsactoren. Het aftoetsen van beslissingen op verschillende overleggremia lijkt voor meer gedragenheid te zorgen. Op langere termijn verwachten we dat docenten zich meer gewaardeerd voelen en de implementatie vlotter zal verlopen.

Lessons learned (implicaties voor de praktijk):

We raden een aanpak met maximale betrokkenheid van onderwijsactoren aan indien mijn tijd heeft.

Referenties:

Whitehead, C. R., Hodges, B. D., & Austin, Z. (2013). Captive on a carousel: discourses of ‘new’in medical education 1910–2010. Advances in Health Sciences Education, 18(4), 755-768.