Context / probleemstelling of aanleiding
Probleemstelling:
Ondanks onderzoek over de waarde van mentorschap voor professionals in de zorg (zoals ondersteuning van hun professionele ontwikkeling), is er weinig bekend over wat mentoren motiveert om een mentor te zijn.1 Er is geen onderzoek gedaan naar waarom mentoren zich vrijwillig inzetten voor mentorrollen voor peer- en juniordocenten buiten hun instelling en in een globale context. Het doel van deze studie was om te onderzoeken wat een groep van internationaal vooraanstaande opleiders in het medisch onderwijs motiveert om informele mentorrollen te nemen. De specifieke onderzoeksvragen waren: a) Wat motiveert senior leiders in het medisch onderwijs om mentor te zijn voor juniordocenten? b) Wat doen zij om hun mentorschap succesvol te maken?
Methode:
In 2019 heeft de Association for Medical Education in Europe (AMEE) hun mentorprogramma gelanceerd. Professionals in het medisch onderwijs werden op vrijwillige basis gekoppeld aan junioren. Tussen mei en oktober 2020 (na 1 jaar) hebben we (semigestructureerd) tien van deze internationale leiders/mentoren geïnterviewd aan de hand van een topiclijst via Zoom. De participanten waren geselecteerd op basis van hun ervaring in medisch onderwijs (>15 jaar) en internationale bekendheid. Het onderzoek is binnen een interpretatief paradigma uitgevoerd. De interpretatief paradigma gaat over een benadering om de sociale wereld te begrijpen door middel van subjectieve ervaring. De getranscribeerde en geanonimiseerde interviews werden geanalyseerd en open gecodeerd door middel van thematisch analyse om thema’s te vinden. Het onderzoeksteam was zorgvuldig opgesteld om verschillende perspectieven (zowel multidisciplinair als internationaal) te kunnen includeren. Door middel van discussie met het onderzoeksteam is er consensus over de thema’s met betrekking tot de motivatie en strategieën bereikt. Bij de interpretatie van de thema’s hebben we gekeken of de motivatie van de mentoren gericht was op henzelf (egoïstisch motief) of op de ander (altruïstisch motief).2
Resultaten (en conclusie):
De belangrijkste geïdentificeerde thema’s waren gecategoriseerd als: Motivatie-waarom en strategieën-hoe. De motivatie van medisch-onderwijsleiders om zich in te zetten als mentor kon worden gecategoriseerd als: faciliteren van de professionele ontwikkeling van anderen, de inzichten op basis van de eigen ervaring kunnen overbrengen, voor de eigen professionele ontwikkeling, en voldoening uit het succes van de mentees. Mentoren gaven aan de volgende strategieën toe te passen voor een succesvol mentorschap het creëren van een veilige sfeer; bevorderen van de intrinsieke motivatie van mentees, en het aanmoedigen van mentees om verantwoordelijkheid te nemen voor hun eigen professionele ontwikkeling.
Onze deelnemers benadrukten drie sleutelfactoren die hun deelname aan mentorinitiatieven motiveerden: professionele ontwikkeling van de mentee, professionele ontwikkeling van de mentor zelf en ontwikkeling op het gebied van medisch onderwijs.
Discussie :
Onze studie suggereert dat de wens om een ander belangeloos te helpen (altruïstisch motief), voor mentoren een belangrijke motiverende factor is om juniordocenten te begeleiden. Hoewel de resultaten aangeven dat mentoren ook hun eigen professionele ontwikkeling (egoïstisch motief) als een belangrijk voordeel van mentorschap zagen, bleek dit niet de belangrijkste drijfveer voor hun passie voor mentorschap te zijn. Dit is in tegenstelling tot andere studies die vonden dat mentoren hun mentorschap gebruiken/inzetten voor hun eigen academische ontwikkeling/carrière. Mogelijk zagen we in deze studie voornamelijk altruïstische motivatie terug doordat mentoren dit vrijwillig doen en het mentorschap geen gevolgen heeft voor hun positie/carrière. Het kan waardevol zijn voor institutionele leiders om deze motivatie te herkennen en te benutten bij het implementeren van mentorinitiatieven, vooral in de context van internationale partnerschappen en mentorschap op afstand. Verder onderzoek naar mentorschap in verschillende culturele contexten kan waardevol zijn.
Referenties:
1. Coates WC. Being a mentor: what’s in it for me? Academic Emergency Medicine 2012; 19 (1): 92-97.
2. Batson CD, Powell AA. Altruism and prosocial behavior. Hoboken, New Jersey: John Wiley & Sons, Inc; 2003.
