Context / probleemstelling of aanleiding
Probleemstelling:
In de afgelopen jaren is wereldwijd een groot aantal medische Massive Open Online Courses (MOOC’s) ontwikkeld. Door alle voordelen die deze cursussen bieden, is op meerdere universiteiten geëxperimenteerd met de integratie van medische MOOC’s in campus onderwijs. Dit heeft geresulteerd in rijke literatuurbeschrijvingen van hoe we deze waardevolle bronnen kunnen hergebruiken in verschillende formele medische onderwijscontexten. Er is echter nog geen empirisch onderzoek gedaan naar hoe MOOC’s optimaal kunnen worden ingezet. Recent onderzoek toont aan dat zelf-gereguleerde leervaardigheden nodig zijn om succesvol te leren in MOOC’s1 en studenten lijken autonome motivatie nodig te hebben om deze vaardigheden toe te passen. Autonome motivatie om te leren vereist op haar beurt dat studenten zich in de leeromgeving autonoom, competent en verbonden met anderen voelen. Daarom is vervulling van deze psychologische behoeften belangrijk bij het optimaliseren van de integratie van MOOC’s in campusonderwijs. De onderzoeksvraag voor deze studie luidt: In welke mate zijn psychologische behoeften van studenten vervuld of gefrustreerd in medisch bachelor onderwijs waarin een MOOC is geïntegreerd?
Methode:
In deze studie in het Leids Universitair Medisch Centrum (LUMC) staan twee verschillende MOOC integratieontwerpen met een MOOC over klinische niertransplantatie centraal. In ontwerp A werd de gehele MOOC gebruikt als voorbereiding op een op selectie gebaseerde vrijwillige Summer School van 3,5 dagen (20 studenten). In ontwerp B werden één week de face-to-face lezingen van een verplichte cursus van acht weken vervangen door interactieve MOOC-materialen (335 studenten). Daarna voltooiden de studenten de ‘Basic Psychological Need and Frustration Scale’2, aangepast en gepilot voor MOOC-leren. Lineaire regressieanalyses werden gebruikt om de relatie te onderzoeken tussen de twee onderwijsontwerpen en de psychologische behoeften vervulling en frustratie.
Resultaten (en conclusie):
In totaal voltooiden respectievelijk 19 (95%) en 239 (67,3%) studenten de vragenlijst. Crohnbach’s α’s voor de schalen voor vervulling van gevoelens van autonomie, competentie en verbondenheid waren respectievelijk 0.69, 0.78 en 0.80, en voor gevoelens van frustratie 0.79, 0.77 en 0.73.
Het bijwonen van ontwerp A was in vergelijking met ontwerp B, ook na correctie voor leeftijd en geslacht, gerelateerd aan een significante toename van gevoelens van vervulling van autonomie (β=.821, p<.001), vervulling van competentie (β=.500, p<.001) en vervulling van verbondenheid met anderen in de leeromgeving (β=.597, p=.002). Deelname aan ontwerp A was daarnaast gerelateerd aan een significante afname van frustratie van gevoelens van autonomie (β=-.413, p=.029) en frustratie van gevoelens van verbondenheid met anderen in de leeromgeving (β=-.383, p=.016). De afname van frustratie met betrekking tot gevoelens van competentie was na correctie voor leeftijd en geslacht niet langer significant (β =-.267, p=.080).
Discussie :
Deze studie toont aan dat vervulling en frustratie van psychologische behoeften worden bepaald door de specifieke MOOC-integratiecontext. Om de autonome motivatie en daarmee het gebruik van zelf-gereguleerde leervaardigheden te vergroten, zijn hoge vervulling-scores en lage frustratie-scores wenselijk. Ontwerp A is duidelijk gunstiger voor succesvol leren in een MOOC in vergelijking tot ontwerp B. Aangezien beide MOOC integratie-ontwerpen echte cursussen zijn met verschillende doeleinden, verschillen ze op meerdere aspecten, waaronder de mate van verplichting, de online/face-to-face ratio, de mogelijkheden tot contact met peers en docenten en de omvang van het online deel dat wordt ingezet. Deze verschillen bieden richting voor toekomstig onderzoek om te bepalen welke aspecten van een onderwijsontwerp verband houden met hoge vervulling-scores en lage frustratie-scores.
Omdat het ontwerp de vervulling en frustratie van psychologische behoeften significant kan beïnvloeden, is het belangrijk om in de onderwijspraktijk hiermee rekening te houden.
Referenties:
1 Kizilcec et al., 2017. Comput Educ. 104:18–33. https://doi.org/10.1016/j.compedu.2016.10.001
2 Chen et al., 2015. Motiv Emot. 39(2):216-236. https://doi.org/10.1007/s11031-014-9450-1
