Samenvatting
Inleiding: Het In VIVO-project bestaat twee jaar en de implementatie van de nieuwe opleidingsplannen is in volle gang. In dit artikel is de focus gericht op de implementatie van het toets-systeem. Meer specifiek wordt ingegaan op belemmerende en bevorderende factoren met betrekking tot de implementatie van toetsinstrumenten en de percepties van artsen in opleiding tot specialist (aios) over het daadwerkelijke gebruik van deze meetinstrumenten op de werkvloer.
Methode: Voor dit artikel is gebruik gemaakt van de data die zijn verzameld tijdens het mondeling overleg tussen het landelijke projectteam en de regionale kernteams, de zogenaamde resultaatbesprekingen. Vervolgens zijn gegevens gebruikt die bij aios obstetrie/gynaecologie en kindergeneeskunde verzameld zijn met behulp van een landelijke enquête.
Resultaten: Uit de resultaten blijkt dat er (soms grote) verschillen zijn zowel wat betreft de voortgang van de implementatie binnen en tussen clusters (opleidingsregio’s) als tussen de opleidingen Obstetrie & Gynaecologie en Kindergeneeskunde die betrokken zijn bij In VIVO. Er zijn zeker mogelijkheden voor een beter gebruik van toetsinstrumenten en voor het krijgen van goede feedback. Het lijkt zinvol om na te gaan welke lokale factoren bijdragen tot een verschillend tempo van implementeren. Dergelijke gegevens zijn relevant voor de sturing van het implementatieproces van andere opleidingen. Voor zover nu bekend zijn factoren als eenvoud van het instrument, toepasbaarheid en gepercipieerde winst bevorderend voor het implementatietraject. Daar staat tegenover dat onzekere financiële kaders en parallelle ontwikkelingen die de bedrijfsvoering van de opleiders beïnvloeden, zoals toewijzing van aantallen aios, een remmende invloed op de implementatie kunnen hebben.
Discussie en conclusie: Voor de toekomst van het project geldt dat naast de voortschrijdende implementatie van de meetinstrumenten ook het implementatieproces veel aandacht verdient zodat informatie verkregen wordt over wat werkt en wat niet. Luijk SJ van, Scheele F, Vleuten CPM van der. Toetsing in vivo bij ‘In VIVO’. Tijdschrift voor Medisch Onderwijs 2008;27(6):279-287.)
Summary
Introduction: In the Netherlands a nationwide project to support the implementation of competency-based curricula in postgraduate specialist training in obstetrics/gynaecology and paediatrics was launched in 2006. This article focuses on the implementation of various assessment instruments for the new postgraduate training programmes: Directly Observed Procedural Skills (DOPS), mini-CEX, (Clinical Examination), portfolio, 360 degree feedback, and the organisation of Review of In Training Assessment (RITA).
Methods: The implementation of the assessment instruments was investigated during specially organised meetings and through a questionnaire that was sent to all the specialist trainees in obstetrics/gynaecology and paediatrics.
Results: The new assessment instruments had been introduced in all the specialist training programmes in the two disciplines. The speed of the implementation process differed between programmes. Factors that speeded up the process included acceptance of the assessment instruments, quick results, simple instruments and the fit of the instrument within local clinical practice routines. Barriers to implementation included simultaneous administrative changes due to legislation, such as allocation of fewer trainees, lack of guidance of the implementation process in various hospitals, and negative learning climate.
Discussion/conclusion: Differences were only to be expected. It is more important to analyse why these differences occurred. This can provide clues for improving the support for the implementation of competency-based training in other specialist training programmes. (Luijk SJ van, Scheele F, Vleuten CPM van der. In VIVO assessment. Dutch Journal of Medical Education 2008;27(6):279-287.)
