Dit boek is een vertaling en bescheiden bewerking van “Skills for communicating with patients” waarvan in 2005 de tweede druk verscheen.1 In het voorwoord bij de eerste druk werd beargumenteerd waarom dit boek, een mijlpaal op het gebied van medische communicatie, een breder lezerspubliek verdient dan alleen medische studenten en artsen. In deze tweede druk is dat doorgevoerd: ‘doctor’ is dus vertaald met ‘hulpverlener’. Dit is een keuze met voor- en nadelen. Medische studenten en artsen zullen zich wellicht minder aangesproken voelen terwijl een groot deel van de toch vrij omvangrijke tekst over anamnese, onderzoek en behandeling niet zo relevant is voor anderen. De unieke wetenschappelijke onderbouwing van talloze aspecten van communicatie in “Skills” is voornamelijk gebaseerd op onderzoek met artsen. Daarbij komt dat er inderdaad grote behoefte is aan een Nederlands handboek over medische communicatie dat zowel voor medische studenten geschikt is als voor artsen tijdens en na hun opleiding, en zowel voor eigen gebruik als voor toepassing in klinisch onderwijs. Wie langer dan een jaar of tien geleden afstudeerde is minder vertrouwd met termen als ‘vraagverheldering’, ‘steunend luisteren’, ‘parafraseren’ en dergelijke, woorden die in de Engelse tekst niet altijd herkenbaar zijn. Medische studenten spreken deze taal wel, hun opleiders vaak niet. Wat dit betreft is het goed dat er een vertaling van de tweede druk is verschenen; studenten en docenten kunnen daar nu kennis van nemen. Maar het is wel de vraag of we met deze vertaling tevreden moeten zijn. Voor de inhoud van “Skills” zij verwezen naar de lovende recensie in het Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde.1 Het is geschreven in onderhoudend Engels. De vertaling is echter vaak zo letterlijk dat moeilijk verteerbaar proza ontstond en het lijkt alsof de vertaler de strekking van de oorspronkelijke tekst niet altijd goed heeft begrepen.

Na deze negatieve feedback eindigen we, net als in het voorwoord, met de hoop uit te spreken dat de auteurs hun bewonderenswaardige werk zullen voortzetten. Het is goed dat deze vertaling er nu is, maar daarmee is nog niet voorzien in de lacune in ons taalgebied ten aanzien van een adequaat studieboek over communicatie tussen artsen en patiënten, waarin de verworvenheden van “Skills” goed zijn verwerkt. Wij hopen dan ook dat er snel een derde druk komt die veel meer dan deze een bewerking wordt, en waarin het Nederlandstalige communicatieonderwijs aan a.s. artsen een plaats krijgt binnen het verhelderende ‘framework’ van de Calgary-Cambridge Guide2 en de wetenschappelijke onderbouwing van alle erin vervatte ‘skills’.